نقد و بررسی NBA 2K24؛ همان توپ و همان سبد!

بازی‌های ورزشی برای مدتی طولانی، با عرضه‌ی سالیانه خود، به یکی از پایه‌ها و ستون‌های بازی‌های ویدیویی تبدیل شده‌اند و بخش قابل توجه‌ای از بازار را به خود اختصاص داده‌اند.

در این بین، مجموعه‌ی NBA 2K، به لطف گرافیک خیره کننده، شبیه‌سازی دقیق و گیم‌پلی روان، سالیانه فروش خیلی عالی‌ای را تجربه کرده و می‌کند و خصوصا در کشور آمریکا، همواره در لیست پرفروش‌ترین آثار، قرار می‌گیرند.

اما چند سالی می‌شود که انتقا‌د‌ها به عرضه‌ی سالیانه آثار ورزشی بیشتر شده است و مواردی مثل افزایش قیمت بازی‌ها در نسل جدید، عدم تغییرات گسترده و پرداخت‌های درون برنامه‌ای که با تار و پود بازی پیوند خورده‌اند، باعث شده‌اند از دید بسیاری خرید سالیانه‌ی این آثار توجیه منطقی نداشته باشد.

چند سالی می‌شود بازی‌های ورزشی، یک بخش داستانی نیز در بازی خود قرار می‌دهند که معمولا یا در مورد ورزشکاری جوان و آینده‌دار است و یا در مورد یکی از اسطوره‌های ورزشی آن رشته.

سال گذشته شاهد این بودیم که هایلایتی از مهم‌ترین لحظات ورزشی بسکتبالیست مشهور تاریخ، مایکل جردن، در قالب مسابقات مختلف در دسترس بود. مواردی مثل شبیه‌سازی فضا، ورزشگاه و رابط کاربری یا فیلتر تصویر نیز به کمک می‌آمدند تا بیشتر حس و حال نوستالژیک را بتوان دریافت کرد.

در NBA 2K24، این بار شاهد هایلایت و گزیده‌ای از مهم‌ترین مسابقات زندگی حرفه‌ای بسکتبالیست فقید، کوبی برایانت هستیم که سیر و تحول عمر ورزشی او را به خوبی نمایش می‌دهد.

این بخش که Mamba Moments نام دارد، شامل مسابقات مختلفی می‌شود که ما را در نقش تیم ورزشی کوبی برایانت قرار داده و همچنین یک سری مأموریت و Objective فرعی، مثل کسب مقدار مشخصی امتیاز یا توپ ربایی به تعداد مشخص را نیز به ما ارائه می‌کند.

اگر از علاقه‌مندان پر و پا قرص بسکتبال باشید، احتمالا از Mamba Moments لذت خواهید برد و با وجود کوتاهی این بخش، می‌توانید کمی حال و هوای اوایل قرن بیست و یک در رشته‌ی بسکتبال را بیشتر و عمیق‌تر درک کنید و پا به پای کوبی برایانت فقید، به خاطره سازی مشغول شوید.

از بخش Mamba Moments که عبور کنیم، می‌رسیم به گیم‌پلی بازی. مانند تمامی نسخه‌های یک دهه اخیر سری NBA 2K، با گیم‌پلی‌ای فوق‌العاده روان، دلچسب و جذاب مواجه هستیم که تک تک فعالیت‌ها، از حرکات، دریبل‌ها و پاس‌های مختلف گرفته تا دانک‌ها، فلوتر‌ها و توپ ربایی، به بهترین شکل ممکن صورت می‌گیرند.

همیشه NBA 2K در بخش‌های عملی فوق‌العاده عمل کرده است و امسال نیز شاهد استثنا در این زمینه نیستیم. شاید بتوان به راحتی گفت از لحاظ واقع‌گرایانه بودن حرکات، پرتاب‌ها و برخورد‌ها، NBA 2K با اختلاف بهتر از تمامی آثار ورزشی دیگر عمل کرده و می‌کند.

یکی از تغییرات بازی نسبت به گذشته، استفاده از ویدیوها و حرکات واقعی بازیکنان، خصوصا ستاره‌هایی مثل لبران جیمز و تلفیق آن‌ها با انیمیشن‌های بازی و حرکات خاص گیم‌پلی بوده است که باعث شده، حرکات، جابه‌جایی‌ها و پرتاب‌های این فوق ستاره‌ها در بازی، به عملکرد واقعی‌شان شباهت داشته باشد.

از طرف دیگر، بخش‌های محبوب سری، مثل MyCareer تقریبا به طور کامل اسکلت و استخوان‌بندی خود را حفظ کرده‌اند. در قالب مود MyCareer، می‌توانید به ستاره‌ای بزرگ در دنیای بسکتبال تبدیل شوید و پله‌های ترقی را طی کنید.

البته متاسفانه سیستم پیشرفت بازی آن قدر کند و ناعادلانه است که به صورت تلویحی، مخاطب را به سمت پرداخت‌های درون برنامه‌ای برای پیشرفت سریع‌تر سوق می‌دهد. این امر در بخش دیگر یعنی MyTeam نیز به صورت پر رنگی به چشم می‌خورد. می‌خواهید سریع پیشرفت کنید؟ دست به جیب شوید.

رابط کاربری تک‌تک بخش‌های بازی مشابه نسخه‌های پیشین است که البته به هیچ وجه نکته‌ای منفی به شمار نمی‌رود. در حقیقت بازی نود و پنج درصد مشابه نسخه‌ی سال گذشته است، بنابراین انتظار تغییر بزرگی را به هیچ عنوان نداشته باشید.

بنابراین، به غیر از مواردی مثل Squad Update و جایگزینی داستان مایکل جردن با کوبی برایانت و چند تغییر کوچک در گیم مود‌ها، بازی کاملا همان اثر سال گذشته است. در واقع تغییرات و پیشرفت‌های ایجاد شده، به هیچ عنوان قیمت کامل بازی را توجیه نمی‌کنند.

مشکل بزرگ NBA 2K24 این است که نه تنها کاملا با آثار قبلی سری شباهت‌ عمیق دارد، بلکه هیچ‌ تلاشی برای اضافه کردن موارد جذاب یا خاص نیز نمی‌کند. البته اشتباه نکنید، روی هم رفته تجربه‌ی بازی فوق‌العاده است و یک فضای جذاب برای مسابقات بسکتبال، در هر سطح و به هر شکلی ایجاد کرده است.

اما سخت است بخواهیم لب از تمجید بازی باز کنیم، آن هم در شرایطی که هر سال یک اثر مشابه را دریافت می‌کنیم. خصوصا با توجه به تمرکز شدید روی پرداخت‌های درون برنامه‌ای جهت درآمدزایی که باعث می‌شود پیشرفت و Progression فوق‌العاده کند و خسته کننده باشد.

گرافیک سری NBA همواره در میان رقبا قوی‌تر و بهتر عمل می‌کرده و امسال نیز شاهد خروجی‌ای بسیار رضایت‌بخش هستیم. از نورپردازی محیط و ورزشگاه‌ها گرفته تا موارد جزئی صورت بازیکنان مثل تعریق یا واکنش‌ها، همگی در سطح بسیار مطلوبی قرار دارند.

گزارشگری بازی، همچنان پرهیجان، جذاب و مملوء از احساسات است و به شخصه باید بگویم بین آثار ورزشی، بهترین گزارشگری در اختیار سری NBA است، خصوصا هنگام حرکات جذاب و دیدنی مثل اسلم دانک‌های چشم‌نواز.

گزارش بین نیمه که با صحبت‌های افرادی مثل شکیل اونیل همراه است نیز به خوبی به فضاسازی عمیق‌تر تجربه‌ی بازی کمک می‌کند. هر چند بعید می‌دانم کسی در تمام بازی‌های خود به موارد این چنینی تا این حد اهمیت دهد.